Firma Aerator została założona w 2001 roku przez prof. Stanisława Podsiadłowskiego, celem wdrażania nowych technologii rekultywacji jezior, opracowywanych na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu.

Technologia ta polega na wykorzystaniu energii wiatru do natleniania strefy naddennej tzw. głęboczka kumulacyjnego (rys. 1a).

Efektem pracy aeratora jest wytworzenie w warstwie naddennej głęboczka kumulacyjnego (tam gromadzi się zwykle większość biogenów) tzw. strefy życia, w której dochodzi do intensywnego rozwoju fito i zooplanktonu i żerujących na nich ryb. Systematyczny odłów szybko rosnących ryb (ważna dobra współpraca z gospodarzem jeziora) pozwala na zmniejszanie żyzności jeziora (tzw. trofii) i systematyczną poprawę jakości wody.

Technologię tę zastosowaliśmy już na jeziorach: Jaroszewskim w Sierakowie, Barlinieckim w Barlinku, Zamkowym w Wałczu, Trzesiecko w Szczecinku, Durowskim w Wągrowcu, osiągając wszędzie dobre rezultaty. W Sierakowie nasz aerator działa najdłużej bo od 1998 roku (tam prowadziliśmy większość badań) i w roku 2006 mieliśmy tam jedną z najczystszych wód w Wielkopolsce. Fakt ten został odnotowany również w mediach.

Dzięki wsparciu NFOŚiGW od 2 grudnia 2009 roku aerator pulweryzacyjny z napędem wietrznym pracuje już także na Jeziorze Góreckim, znajdującym się na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego.

W ostatnich latach uruchomiono aeratory i procesy rekultywacji na jeziorach: Panieńskim (październik 2010, Pełczyce), Swarzędzkim (październik 2011, Swarzędz) i Lubaskim Dużym (czerwiec 2012, Lubasz).

Technologia ta polega na wykorzystaniu energii wiatru do niwelowania odtlenionej warstwy wody naddennej (tzw. oksykliny), występującej powszechnie na jeziorach płytkich w półroczu letnim (rys. 2).

Oksyklina powstaje na skutek intensywnego zużywania tlenu podczas reakcji chemicznych, zachodzących na styku osadów dennych i wody (im temperatura wody wyższa tym reakcje te zachodzą intensywniej). Występowanie oksykliny praktycznie uniemożliwia samorekultywację jeziora, ograniczając występowanie bentosu (żyjątek bytujących przy dnie) i intensywny wzrost żywiących się nim ryb. Aerator pulweryzacyjny wyposażamy w tej technologii również w system inaktywacji fosforu, jednego z głównych czynników degradacji jezior położonych w pobliżu miast i osiedli. Pozwala on na systematyczne strącanie fosforanów (wydzielających się na skutek tzw. emisji dna) w strefie aeracji.

Technologię rekultywacji jezior płytkich zastosowaliśmy już z powodzeniem na jeziorach: Starzyc w Chociwlu, Resko w Gawrońcu i Miejskim w Chodzieży, Zalewie w Kielcach, Głębokim w Szczecinie, Średnim w Turawie i ostatnio (od września 2009) na Zalewie Kraśnickim.

Technologię tę opracowaliśmy z myślą o jeziorach znajdujących się w pobliżu miast i nie mogących spełniać roli kąpielisk miejskich, z uwagi na silne zanieczyszczenie i zakwity sinic.

Technologia ta polega na jakby „uprawieniu” całej powierzchni jeziora aeratorem mobilnym, co pozwala na dotlenienie strefy przydennej i precyzyjną inaktywację fosforu (eliminacja fosforu silnie ogranicza tzw. zakwity). Technologia ta wymaga wykonania wcześniejszych badań i sporządzenia tzw. mapy zmienności zawartości fosforu w jeziorze. Uzyskujemy dzięki temu możliwość stosowania minimalnych dawek koagulantów (od 5 do 15 kg/ha).

Technologię mobilnej aeracji pulweryzacyjnej z precyzyjną inaktywacją fosforu zastosowaliśmy już z powodzeniem na takich jeziorach jak: Trzesiecko w Szczecinku (jako uzupełnienie aeratorów wietrznych), Maltańskim i Rusałce w Poznaniu, Bracholińskim Małym w Bracholinie. Na wszystkich obiektach uzyskaliśmy szybką poprawę stanu wody, umożliwiającą otwarcie i utrzymanie kąpielisk.

Wszystkie trzy wymienione technologie rekultywacji jezior charakteryzują się wysoką innowacyjnością i skutecznością, przy minimalizacji niekorzystnego wpływu na środowisko naturalne.

W celu otrzymania bliższych informacji proszę pisać na adres moc.liamg@aroizej.rotarea lub kontaktować się telefonicznie: (+48) 604-882-697.